Aşk-ı Vîrâne Şiiri - Osman İçer

Naçar kaldım senin aşkından ey yar!
Müşkilimi, sensizliğe yorarım.
Zaman geçer, elbet değişir diyar;
Bu diyarda yoksun diye solarım.

Ham-ı Zülfün düşer yüzün üstüne,
Ey mehlika inan benim sözüme.
Bir kerecik gülsen bitap yüzüme;
Tebessümün bahtım diye coşarım.

Yokluğun bahtıma ince bir sitem
Sözün başım tacı, gönül kasidem
Avare yüreğim senindir her dem;
Açıktır gelirsin diye yollarım.

Figanımı duy artık ey sevdiğim!
Yollarına gülistanlar serdiğim,
Aşkı için dünyaları verdiğim;
Sensiz bir an geçer diye korkarım.

Osman söyler yine kalpteki aşkı
Sevgisi büyüdü dağları aştı
Beni eriten kemandan bir kaş’tı
Oku bağrı yırtar diye korkarım.