Aşk-ı Seyran Şiiri - Şah Ali Yaşar

Hoyrat diş izi dudaklarım
Albastı yanaklarım utangaç...
Yalnızlıktan yırtılmış yüzümün astarı
Acıyla kanırtılmış tırnaklarım
Yüreğim yaralı oy lorey!
Ruhum sevdana aç...

Yokluğunda üşüyorum geceleri
Hasretinle yaşıyorum yana yana...
Hayalin karşımda vuslatın rehberi
Yalınayak koşuyorum yollarına...
Soluk soluğa aşıyorum engelleri
Adım adım yaklaşıyorum kollarına...

Karlı dağlara haykırıyorum adını
Aks-i sedanı arıyorum kulaklarımla...
Ölüm beyazına bürüyorum her yanı
Taş taş üstünde durmuyor oy lorey! ..
Çağa çığ düşürüyorum çığlıklarımla...

Dalga dalga aralıyorum azgın suları
Kirpiklerinle köprü oluyorum Sırat'a...
Sendelesem beline sarılıyorum sımsıkı
Uzanan ellerini yakalıyorum oy lorey!
Örülü saçlarından asılıyorum hayata...

Anaç döşlerinden sağıyorum aşkı
Baran baran yağıyorum kıraçlara...
Boğuyorum dağdağasında karanlığı
Sabah-ı şerifine doğuyorum oy lorey!
Şemsî ışığını yığıyorum yamaçlara...

Arz-ı endamınla geziyorum şehr-i yâr
Altın gerdanlığını diziyorum ovalara...
Damla damla sızıyorum membaından
Boyunca vadilere uzuyorum oy lorey!
Hummalı kulaç yüzüyorum deryalara...

Bahar tohumları ekiyorum karakış
Özünden güller döküyorum serinlere...
Ateşinle düştüğüm yerleri yakıyorum
Kızıl girdâbından akıyorum derinlere...
Aldığım nefesince göklere çıkıyorum
Misk-i amber kokuyorum yârenlere...

Kaşların ay, gözlerin yıldız oy lorey!
Bayrak görkeminle bakıyorum enginlere...