camları buğulandı odamın
ve gökyüzü yorgun bir melek gibi
ışaldıyordu karanlığa inat
sadece seni yazıyordum oysa
sessizliği işliyordum nakış nakış.......
ve sensizliği seviyordum.
ne zaman ve ne için?
vakitsizdim, anlamsızdım çoğu zaman
yorgun bir bedende sadece sendim!
öyleki sadece gidişlereydi.....
dönüşümsüz bir seferde..
AŞK I SENSİZDİM.
31 10 2003
Aydın KaratayKayıt Tarihi : 22.4.2004 15:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!