Aşk-ı Niyazımla (hû) Şiiri - Kemal Ateş

Sandım ki dünyaya, nedensiz geldim
Bülbülden bürünmüş, al gülün ruhu
Ben de emre uydum, bedensiz geldim
Aşk-ı niyazımla, ya erenler hû

Sevabım meçhuldü, günahım çoktu
Kandığım soysuzlar, yanlışa soktu
Hakk yolundan öte, mekânım yoktu
Aşk-ı niyazımla, ya erenler hû

Gerçeği arardı, kördü gözlerim
Sırrım sır değilmiş, boşa gizlerim
Araya araya, çoktü dizlerim
Aşk-ı niyazımla, ya erenler hû

Verdiği bir sözden, bin kez cayandım
Yarını unutup, düne doyandım
Gönül kapısında, cana dayandım
Aşk-ı niyazımla, ya erenler hû

Maksadı olmayan, avare gezer
Karıncayı görmez, çiğneyip ezer
Bir kıvılcım düşer, oyunu bozar
Aşk-ı niyazımla, ya erenler hû

Yoluna kurbanım, can Muhammed’im
Zülfikâr tutana, çok muhabbetim
Evvelden-ahire, Allah’tır Kerim
Aşk-ı niyazımla, ya erenler hû

Kemal dinle sözü, sanma rüyadır
Kandığın soysuzlar, hepsi riyadır
Gerçek arıyorsan, Arş-ı Âlâ’dır
Kalb-i niyazımla, ya erenler hû

KEMAL ATEŞ