Aşk-ı Müebbet Şiiri - Enes Önal

Gözlerinin yeni doğmuş çocuğa bakıyor hali
Ve o gözlerde yolumu kaybetme ihtimali
Kaçırıyor uykularımı geceler boyu
Geceler ölümüne sessiz,geceler koyu

Yok sana anlatabileceğim güzel bir rüya
Hatırladığım teninin coğrafyasında birsürü hülya
Kendimi hayal uçurumundan aşağı bırakıyorum
Tam toprağına kavuşacakken nehrine akıyorum

İdamlığın son isteğidir elinden şerbet
Ama bilir son ölüm değil Aşk-ı Müebbet
Ellerin karıncanın güneşe bakması kadar imkansız
Anlatamıyorum gemilerime bu umut okyanusu limansız

Yağmur yağıyor içime yağıyormuş gibi
Bilmiyor bir kibrit değil bunun sebebi
Yağmur yağıyor yürüyorum bir yukarı bir aşağı
Ama tarif edemiyor gözlerim bir gökkuşağı

Güzelliğin sadece aynalarda kalsın
Sen öpülmeyecek yani bitimsiz masalsın
Seni unutmak da ölüm gibi karanlık
Seni unutmak da ölüm gibi bir anlık

Her mısrada yüzlerce ANNA deviriyorum
Sen çıkacaksın diye sayfaları usulca çeviriyorum
Züleyha'yı seni düşünerek okuyorum
Seni ölene kadar sevmekten çok korkuyorum...