Aşk-ı Memurun İmkansızı

sen tek asli görevim
bakımsız imtiyazım
sen yönümden döndüğüm
doyduğum son dilimsin

sen bir sarkı taştığım
kulaklarda yandığım
sen sohbetler kestiğim
topraksız çarpanımsın

sen bir hava çektiğim
yandım deyip şaştığım
sen kendime sustuğum
karşılıksız etkimsin

sen her maruz kaldığım
son yazıp ilk sildiğim
tekilden iliştiğim
kaçtığım her çoğulsun

sen bilinen öz elim
duyduğum ihtiyacım
son girdiğim tünelim
hakk’la tutuştuğumsun

sen nicedir taştığım
etkin biçim şaştığım
sen acıyla sarstığım
edilgen kaçtığımsın

sen boş düşe baktığım
erken vakit kalktığım
sen bir korku çektiğim
pulsuz kuruş sattığımsın

sen bir toprak yandığım
kor kör olup söndüğüm
sen bir duman kandığım
bin bir gece külümsün

sen bir nesir yazdığım
nazımdan zevk aldığım
sen poz poz dağıttığım
erden açıp yandığımsın

sen nefesler döktüğüm
bırakıp tez solduğum
sen bir dudak daldığım
suya görüp verdiğimsin

sen tamamlar sandığım
yarım bulup üleştiğim
sen bir kusur örttüğüm
maruz kalıp öldüğümsün

sen bir kuyu düştüğüm
yusuf gibi sızdığım
sen bir oyun taştığım
kalkıp yine düştüğümsün

sen bir masal bildiğim
şiir yazıp sildiğim
olmayanı verdiğim
Aşk diye bittiğimsin

sen yalansız olduğum
gerçek bilip döndüğüm
sen bir içip söndüğüm
gerçek BİR imkansızsın

sg/onaltımayısikibinyirmi