Aşk-ı İstanbul Şiiri - Ferit Ağca

Bir semazenim Galata’da,
Selim’den kalma,
Aşkla dönen.
Karanfil kokan neyde
Yanan, yakılan,
Tebriz Güneşi’yim Galata’da

Kocamustafa Paşa’da köhne bir kiliseyim,
Fatih ile yaşayan.
Sümbüllü Cami’nin gölgesinde,
Mistisizmi yaşatan.

Ayasofya’da İsa’yım,
Hamd eden.
Hattatın elinde
Ve Meryem’in kucağında huzura eren.

Yerebatan’da Medusa’yım,
Bizans’ta yaşayan.
Aşkın kendisiyim,
Sütunlardan saraya uzanan,
Adem ile Havva’dan kalma.

Kızkulesi’nde Hero’yum,
Leandros’ta varolan.
Umman-ı aşkta ve sükût-ı kelamda,
Dalga dalga yayılan.

Aşk-ı İstanbul’um,
Kitabe-yi sengte susmayan.
Aşkın şairiyim,
Ebedden ezele duyulan.