Aşk-ı İnfaz Şiiri - Fırat Yetiş

Henüz gidişinin ilk gecesi ,
Ömrümün en acı devriyesi ..
Şafağın sessiz ,çaresiz vakitlerini kuşandım yüzüme ..
Yosun kokusuna sarılan sahiller kadar yalnızım..
Hangi yöne dönsem..
Çıkamadığım bir labirentti hüzün,
Ve nerden bakılsa ,
Avuçlarına göz yaşı taşıyan martılar kadar kimsesizim..

Nasıl vazgeçebilirim senden?
Daha önce aşka b/ulaşmadım bu denli,
Bu kadar k/esmedi sevdanın Şiire çalmış sözleri yüreğimden ..
elde kalan yokluğun ile geçinmek ne zor ..
Hasretin cehennem alevinden nasılda kor..
bilsen sevdiğim nasıl özledim
Allah için !
gel de bunu sen hayra yor..

Haziranın ortasına göç etmiş Eylül’lere benziyordu gidişin..
Bu yüzden içimde hep bir üşüme ,
Dönüp bir sefer öp/sen buza kesmiş dudaklarımdan ,
Tutsan yaprakları dökük ellerimden ,
Bilirim ki
Baharlar selama durur hasretimden ..
Gülüşünden yağmurlar yağsa yıkasam yüzümü ayrılıklardan..
Belki de yüreğim kurtulur bu zemheriden..

Gün yüzünü deviriyor suskunluğumda ;
Keşke seni sevmekten korkmadığım kadar , Akşamın sensizliğinden de korkmasaydım.
Karabasan baskısı geceler doluyor içeri hançer hızında ..
Yüreğimden vurulurken ,yüzüm tamamen yara..
Kendimi tanıyamıyorum.
Aynalar yüzümü dışlamış ,
Gel sevdiğim ..
Râh-ı aşk (aşk yolu)hatırına ,
Nasılda muhtacım gözlerinin karasına ..

Sen gecede gece oldun mu sevgili ?
Hüzün keman tınısında kulaklarına dokundu mu ?
Taş duvarlara verip sırtını,
Göz yaşlarına verdin mi yüreğini ?
Gözlerin gitme dese de;
“Git” deyip infaz ettin mi aşkını ?
Ne zaman gelmek istesem sana
Yalnızlık yaka paça indiriyor beni yerlere ..
Ne zaman yüreği ellerinde insanlar görsem..
aşk bir daha ölüyor gözlerimde ..

Affet haddimi bilemedim !
Hangi kelimelerin gücü yeterdi ki yokluğunu anlatmaya ?
Ben tuttum şairlik ettim !
Gidişin ardı,
Aşk ektiğim topraklara ..
Taşsız topraksız defnettim kalbimi ..
insan vurulduğunda değil ; öldüğünde anlaşılır değeri
Biliyorum bu uzaklık öldürecek beni..
Belki vicdan yaparsın
Bir gün sende anlarsın
Sana aşık halimi hasret ahvalimi..