(Aşk-ı İlahi - 6) En Yüce Aşk

Bendeki beni bildim, o bende Seni buldum,
Seni Seninle gördüm, Seni Seninle bildim,
Seni seninle andım, tek Senin kulun oldum.
Ey Alemlerin Rabbi olan Sevgili Rabbim.

Her şeyin kahrını da çektim, hem lütfunu da,
Her birinin ardına hüzünler sıralandı.
Tek senin kahrının da, lütfunun da ardında,
Nice nice zevklerle, nice mutluluk vardı.

Bütün sevgililerden yalnız sevgi diledim,
Hiçbir sevgili beni karşılıksız sevmedi.
Yalnız Sana yöneldim, yalnız Senden dilendim,
Senden başka hiçbir şey beni mutlu etmedi.

En yüce aşk Sendeymiş, yaşadım onu Sende.
Aşkın doruklarına çıktım sonsuzluk kadar,
Yıllardır yaşıyorum her anım vecd içinde,
Öyle heyecanlar ki; dil anlatamaz susar.

Nasıl şükür edeyim, bilemem, ah bilemem,
Sen ne murat edersen öyle olsun Habibim.
Sensiz bir hiç olan ben hiçbir şeyi bilemem,
Bir anlık bile olsa beni bırakma Rabbim.

Sana Seninle geldim, Sendeyken ben Seninle,
İradem iradene kilitlendi o zaman.
Her şeyi kucaklarken Sen sonsuz şefkatinle,
Oldum Sende Seninle bende varlığa rahman.

Her demde Seninleyim daim olmak dileğim,
Yalnız daimiyetten Senden ar ederim ben,
Bütün kardeşlerimle Sana dönme isteğim;
Hep beraber gelmeyi lütfeyle Ey Rabbim Sen.

Hep beraber gelelim O Yüce Zat’ına biz,
Gurbet bitsin ayrılık sona ersin vuslatta,
Sonsuz güzelliklerde daim olsun vecdimiz,
Bizleri daim eyle o bitmeyen hayatta…

(7. Temmuz. 2006 – İzmir)