(Aşk-ı İlahi - 5) Bizi Senlendir

Sevgili Rabbim Senin lütfun ile erişti,
Acizi sarmalayan rahmetinin nurları.
Dualarını kabul etmişliğin yetişti,
Islah oldu içteki bütün habis urları.

Şeytanım (1) boyun eğdi, teslim-i kuvvet etti,
İşitince özümün sana iştiyakını.
Geri çekilip hemen rükû ve secde etti,
Görüp likaullahın nurdan şavkiyatını.

Bin cennetlere bedel Cemal-i Cemil’ini,
Nefsim (2) görüp yaşadı vuslatın vecdlerini.
Şimdi her an hasrette umar hep visalini,
İstiyor hep Seninle olmanın zevklerini.

Şeytanım (1) isyandaydı bilmeden hakikati,
Şimdi öğrendi artık rahmet eyle, lutfeyle.
Nefsim (2) ise, aşkınla yaşadı şevkiyatı,
O da Sana yöneldi, rahmetinle affeyle.

Ey Rabbim tevbelerim, nefsim ve şeytanımla,
Geçmiş ve gelecekte günah ve isyanlara.
Sana sığınıyoruz bütün cihazatımla,
Vardır bizi ne olur tüm hakkalyakın’lara.

Bildiğimi bildikçe sebep olur zayine,
Bilmedikçe bilirim asıl nisyanlarımı.
Bana öğret ki; eyle, hakikate ayine,
Levh-i Mahfuz’a çevir akıl cenahlarımı.

Hakikati okuyup, hakikatten söylendir,
Senin iraden olsun beni kelimen eyle.
Beni Senlendir, benle, benleri de bizlendir,
Biz olan tüm beşerle Sana dönelim öyle.

Ey Rabbim ar ederiz yalnız dönmekten Sana,
Senden uzak kalanlar ağlar iken firakta.
İsteriz onlar ile beraber dönmek Sana,
Hiçbir şeyler kalmasın artık Senden ırakta.

Duası bunlar olan bütün kardeşlerimin,
Duasıyla cemleyip dualarımı ettim.
Bütün mükevvenatla içten âminlerimin,
Son âmini Sendendir, bildim, gördüm, işittim.

Ey Rabbim Senden Sana en son hamd-u senalar,
Biz öyle fakiriz ki, Seni övmekten bile,
Senden Sanadır bütün Sende olmuş fenalar,
Biz öyle aciziz ki, Sana dönmekten bile.

Bizi Sana Seninle döndür Rabb-i Rahim’im.
Bizi her an Seninle oldur Rabb-i Kerimim.
Bizi daim Seninle eyle Rabb-i Cemilim.
Bizi daim hep Senden söylet Rabb-i Kelim’im...

Âmin, âmin ve sonsuz sonsuzluklarca âmin...

(2. Ocak. 2006 - İzmir)

(1) Bilinç.
(2) Bilinçaltı.