(Aşk-ı İlahi -44) Ruhu Sonsuz Ruha Açtı ...

I.

Şu özüm bir çöle dönmüş, yüreğim aşka susarken.
Özü eştim, ab-ı aşkın menabî bir kuyu açtım.

Aradım, her yeri gezdim, nice yollar arasından
Senelerdir kapatılmış Sana vuslat yolu açtım.

Geçecek hiç kapı yokken şu gönülden visalim çün.
Manasından giriverdim duvarından kapı açtım.

Seni ismin ile andım, seneler zikr ile kandım.
Sana varmaktı duam hep bu günahkâr eli açtım.

O firak ah, ne yaman bir, cana derttir, ruha kasvet.
Bu büyük derdimi ancak, Sana yalnız, Sana açtım.

Sana hasret ederekten, kora döndüm yanarak ben,
Kara bir sevdaya daldım, yeni aşk mevsimi açtım.

Kora döndüm, nara döndüm, narı yaktım, nura döndüm.
Kara nurdandı nurum, ak ederek rengini açtım.

Kara bir kasvet içinde dönerken ben yana yana,
Çekti, aldı nur cemalin kalbetti kalbimi sana.
İçtim aşkın şarabını, içtim hem de kana kana,
Ta ezelden ve ebede vacip etti aşkı bana.

Ne serüvenler yaşattı, o aşk bin yıllık günlerde.
Asumanlarda gezindim, arşta, ferşte hem misalde.
Vecdin zirvelerindeydim biteviye o günlerde,
Ezeli gördüm ebedde, ebedi gördüm ezelde.

II.

Beni aştım, teni geçtim, varı seçtim, yoka geçtim.
Seni buldum, Sana geldim baki güller gibi açtım.

Sana hayran fani gözler göremez hayli zamandır
Bu sebepten ki körelmiş, göremez gözleri açtım.

Beni açtım, bene girdim ta özümden Seni gördüm,
Sana kalbimde daiman, ebedan bir yuva açtım.

Ve marifet ve muhabbet ve de aşkımdı anahtar,
O anahtarla ebedden nice mahfuz kapı açtım.

Nar-ı aşkın ile her lüb yanaraktan nura döner.
Baki aşkın lübü yaksın diyerek kalbimi açtım.

Baki sevgin, baki aşkın ruha sonsuz gıda eyler.
Beni sevmen ile doydum, baki yar sevgine açtım.

Usumun arşını aştım, enemin ferşini geçtim.
Ruhumun var ruhu, buldum, onu yalnız Sana açtım.

Açınca ruhun ruhunu, belirdi cemal-i nurun,
Yansıdı tüm varlığıma, içerimi tenvir etti.
Gönlümde kaynağı oldu, bitmeyecek bir sürurun.
Beni kendine çekerek müştakane teshir etti.

Âlemlerin Rabbi Rabbim, Sana dönük canibimiz.
Akıl, kalp ve ruhla Sana şevkimiz mutlaktır elbet.
Ve mutlak şükürle bizi aziz eyle habibimiz,
Sonsuz ve daim olarak bizi hep kendine celbet…

fe'ilâtün / fe'ilâtün / fe'ilâtün / fe'ilâtün

19. Eylül. 2010 – İzmir