(Aşk-ı İlahi -43) “Ey Aziz” // GÜLCE ...

(Yunusca – Üçtuğ (cinaslı) – Aruzla Zincir – Serbest)

Elden gitse, dert edecek hanım yok.
Dilden düşse, fark edecek şanım yok.
Tenden geçse, sarf edecek canım yok.
Sensin bende görünen asıl Kadir olan yâr.

Seni anmış kani diller edeban aynı bülbül,
Seni görmüş fani gözler ebedan ayn-ı bir gül,
Seni sevmiş gani kalpler nazenin ayn-ı nurdur.

Baksın nefsim baksın, hasretten baksın.
Baksın, hasret geçsin, aşk kalbim yaksın.
Yaksın, yansın nardan, kalbim nur taksın.
Taksın gönlüm sonsuz esmandan, aksın.

Aksın gönlüm aksın, meşkinden kansın.
Kansın, hem hal olsun, hep ismin ansın.
Ansın binler dilden, meşkinden çıksın.
Çıksın, gezsin yetmiş bin âlem aşsın.

Aşsın da yürüsün.
Yürüsün ki; varmak için sınırsız şükre.
Sınırsız şükre ulaşıp, onunla olsun muhatap,
Senin; “Ey aziz” hitabına.

Azizsin Sen bizleri de aziz eyle Ey Aziz!
Aziz eyle ki olalım hepimiz habibullah.
Habibullahla oluruz bütün âleme habip

Aşkın canda hal oluben narım var.
Şevkin kalpte şükr edinen garım var.
Gönlüm gözde perde delen nurum var.
Sensin ben’deki özde asıl Aziz olan yâr…

20. Şubat. 2010 – İzmir
Yeni Düzenleme: 23. Mayıs. 2010 – İzmir

Ali Oskan

Üçtuğ:
fe'ilâtün / fe'ilâtün / fe'ilâtün / fe'ilün

Heceli zincir:
mef'ûlün / mef'ûlün / mef'ûlün / fa'il