(Aşk-ı İlahi -42) Gül Nefsim // GÜLCE ...

Köküm gelir ezelden,
Çekirdeğimde;
Bedihi bir güzelden.
Bekler özümde,
Açmak ister tezelden.
O her demimde.

Demlendim,
Üç yüz milyon asır,
Dem üstüne dem çektim
Ayan-ı Sabite’de.

(Oysa gelmek olmasa,
Kalmak ne güzel imiş O Cemil’in diyarında.
Üstelik çabalamak geriye gitmek için,
Daha da zor imiş
Gelmek için beklemekten.)

Vakit geldi patladı, ağaç oldu tohumum,
Süslendi tomurcuğum binler inci şebnemle,
Goncam erdi aşk ile açıldı güldü gülüm.

Hakk’a aşkı tadandı,
Gülüm sonsuz şadandı
Gülüm nefsimdir benim,
Hakk’a kurban adandı.

Şeytanımla, nefsimle divan durdum Halık’a,
Halık’la vardım Hakk’a gittim nefsimi sundum.
Sonra talebe oldum Hakk’la Rabbe giderek.

Kurbandır Hakk’a nefsim,
Âşıktır Hakk’a nefsim,
Şeytanımla beraber,
Rabb’e talebe nefsim.

Mutlak acz ve fakrile aldım sınırsız nefes,
Öyle idi o nefes, çektim tüm masivayı,
Enem açtı kapıyı Hüve göründü ayan.

Enemde güneş doğdu,
Karanlıkları boğdu,
“Hiçlik” denen zulmeti,
Benden dışarı kovdu.

Tüm havass-ı batınam (*) açıldı efradıyla,
Nur-u siyah sırrıyla oldular O’na ayna.
Yansıttım yansıyana gönül ziyalarımı.

Yâr’e yandım yar oldum,
Var’a kandım var oldum,
Bin bir berzahtan geçip,
Nur’a şandım nur oldum.

O sevdanın peşinde geçen anlarım diri,
Bezm-i Elest’ten beri delildir bu sevdama.
Ezeli idi ama sonsuz değildi henüz.

O Yâr’in gül cemali,
Aşk narıyla celali,
Kalbim özünü yakıp,
Nur eyledi kemali.

Özü nur olan kalpler sonsuz aşk ile doyar.
Sonsuz aşk vuslat arar, hem de sonsuz bir vuslat.
Ver bana sonsuz vuslat ey Nurun Nuru n’olur.

Ruhumun ruhu Sensin,
Canımın canı Sensin,
Sonsuz hayatımda da,
Nurumun nuru Sensin.

Ruhum Hayyu’l-Kayyuma olsun ebedan ayna.
Göstersin Seni Sana ve de tüm masivaya.
Düşmesin hiç fenaya sonsuz sonsuzluklarca.

Ruhumu kaim et Yâr,
Nurumu daim et Yâr,
Sana hizmet-i aşkta,
Gönlümü naim et Yâr.

Cemali sonsuz cemil, sonsuz sahib-i kemal,
Her anı milyar amal. Seni daim tanımak
Seni daim yaşamak isterim ebediyen.

Ve gönlüm hiç bitmeyen aşkla
Hep Sana aksın.
Hep Sana aksın da,
Hep Sana dolsun.
Hep Sana dolsun da,
Hep Sende kalsın.
Rengine boyanayım,
Cemalini yansıtayım tüm aşıklarına,
Ey Zat-ı Zülcemalim.

Bilincimin kemali
Sende olsun sonsuzca.
Senle dolayım ebedi,
Akayım tüm âlemlere,
Her zaman ve mekâna,
Kemalini yansıtayım Ey Zat-ı Zülkemalim.

Ey Zat-ı Zülcemalim!
Senden cemil yok.
Ey Zat-ı Zülkemalim!
Senden kamil yok.

Cemalin tek hayalim,
Âşıktır benden.
Yoktur hiç bir hemalim,
Ayrıldım tenden.
Sendendir her halim,
Nefesim Senden…

(*) Havass-ı batına: Kalbe bağlı beş duygu: Hiss-i müşterek (hayâl kuvveti) , müdrike (akıl) , vehim, hâfıza, mutasarrıfa (meydana getirici hayal kuvveti) .

17. Şubat. 2010 – İzmir