(Aşk-ı İlahi - 4) Kalbimin İştiyakı

Senin bir nefesinim, üfürdüğün o anda
Hayat sahibi oldum zahiren görünerek.
Nefesini içeri çektiğin aynı anda,
Hayatım son bulacak manaya bürünerek.

Bunu anlayıp bilir, öyle mutludur özüm,
Ne üzüntü, ne korku semtine uğrayamaz.
Arasa da göremez hiçbir çirkinlik gözüm,
Gönlüm pervaz ederek kainata sığamaz.

Ey benim bir nefesi hayatım olan Rabbim,
Bir anda binler türlü gösterdin güzellikler,
Her birini hissetmek için çırpınır kalbim,
Her birinde kaç türlü hikmet ve özellikler.

Hepsi de Senden geldi, her birinde imzan var,
Zahirinde görünür emsalsiz pek çok san’at.
Kalbim gözüyle bakar her birinde hikmet var,
Manasında görünür nice ince tezyinat.

Ey Güzeller Güzeli tasarında bostanlar,
Sır tohumları patlar nice hikmet çiçeği.
Rayihalar mest eder döner sonsuz mestanlar,
Müştak olmuş kalplerin aşkındır içeceği.

Mestanları seyreder ben de mestan olurum,
Acizliğimle Senin kurbuna göç ederim
Ve fakrımla kendimi hep karşında bulurum,
Daim olması için bin bir niyaz ederim.

İhtiraslarla yanan kalbimin iştiyakı,
Hikmetin hikmetine muttali olabilmek.
Ruhumun ruhu yapar en sırlı keşfiyatı,
Çünkü isteği Sana en karib olabilmek.

Sana en karib olmak ne tatlı karibliktir,
Varacak en son durak, en parlak ayinelik.
Sana rabıta olmak ne yüksek payeliktir,
Ve buda yeryüzünde en güzel halifelik.

Ey Rabbim! Lütuf eyle, yakınlaştır kendine,
Bizleri ve isteyen insanların hepsini.
Ne olur rahmet eyle yakınlaştır kendine,
Bu dualara amin diyenlerin hepsini...

(12. Aralık. 2005 - İzmir)