(Aşk-ı İlahi -32) Ebedi Miraç /// cina ...

Gönlümün dağlarında belirir çift eş afak,
Tan yerleri ağarır söktürür çifte şafak.

Karşı karşıya doğar renkli nurdan güneşler,
Güneşi batmayacak bir gün ile gün eşler.

Eşleşen günüm bir an, içine ebed konmuş,
Ve ebed ağaç olmuş, ruhum dalına konmuş.

O ağaçta sayısız sonsuz hakikat gizli,
Ağaçta nice haller, sonsuz hikmet ve giz’li.

Her hakikat bir meyve, hepsi dalında olmuş,
Her hikmet bir güvercin, her giz kelebek olmuş.

Güvercinler uçuşur dilerler ma’naları,
Akıllara ayn olur esbabın manaları.

Kelebeklerse narin kanatlarını açar,
İnce kalplere konar, nice giz’leri açar.

Dürülmüş hep rengârenk her çiçek yaprakları,
Çiçekler birer kitap, açılır yaprakları.

Her yaprakta nur saçan hakiki hakikatler,
Seni bize tanıtan revnaktar hakikatler.

Ağaç durmaz, daimi marifetler oldurur,
O marifetler ise meyveleri oldurur.

Her bir meyveyi yiyen kendisinden geçiyor,
Kanatlanıp uçarak bir cennete geçiyor.

Olgunlaşan o leziz meyveler birer ihsan,
Fakir bendelerine lütfediyor el-İhsan.

Çünkü bizler hayırlı iş yapamayız asla,
Şer işleriz bakarsak, hakikate ve asla.

“Hayırlar Allah’tandır, şerler kuldan” der asıl,
“Attığını atmadın. Atan Allah’tır” asıl. (*)

“Gerçeklerin gerçeği böyle ise, o halde,
En hakiki gerçeği bize buldur her halde.”

Senden isteğim çoktur, hep isteyip dururum,
Yalnız tek bu duaya gelince hep dururum.

Çünkü ancak onunla kul Sana yakın olur,
Hem bilme derecesi hep hakkal yakîn olur.

Sendedir ancak “sonsuz ilm-i marifetullah”,
Bize de ver “daimi ilm-i marifetullah”.

Bir de şevk olur ise, o ilimle birlikte,
“Ebedi Miraç”tır bu, hep Seninle bir’likte.

İşte bu hal daimi, sonsuzluğa dönüştür,
Lütfen Rabbim bizi de sonsuz cana dönüştür.

Yalnız bunu isterim Senden Rabbi’l-Âlemin,
Bütün isteyenlerle bizi oldur âlemin… Âmin.

(*) Ayet-i Kerimenin tamamı: “Ogün siz onları öldürmediniz. Fakat Allah onları öldürdü. (Ey Muhammed) attığın zaman sen atmadın, fakat Allah attı. Mü’minleri güzel bir şekilde imtihan etmek için bunu yaptı. Kuşkusuz Allah her şeyi işitir ve bilir.” (Enfal: 17)

Açıklama: Mekke’nin fethinden sonra, Taif savaşında Peygamberimiz (asm.) bir avuç kum alır ve Taif ordusuna savurur. Bu bir avuç kum Taif askerlerinin her birinin gözlerine kaçar ve savaşı kazanırlar. Yukarıdaki ayet bunun üzerine gelir.

6. Mayıs. 2009 – İzmir