(Aşk-ı İlahi -16) Senlikten Gelen Benliğim

Büyüdükçe büyüttüm bendeki şu benliği,
Kendi kendime malik olduğumu sanarak.
O zamanlar bilmezdim her şeydeki Senliği,
Yanıldım içimdeki Senliği ben sanarak.

Sanırdım ayrı, ayrı Senlik ve benlik vardır,
“Sen Sensin, bende benim”, der geçerdim aklımdan.
O günlerde dediler: “Senlik yok, benlik vardır”,
Bu dehşetli söz beni uyandırdı uykumdan.

Fakat yine de bende benliği hissederdim,
“Ben güneşimdir” diyen minik kabarcık gibi.
Her şeye sahiplenir: “Bunlar benimdir” derdim.
Babasının mülkünde malik bir çocuk gibi.

Seni bende görünce Sen sanırdım beni ben,
Kendimden çıkıp seyran ederdim alemleri,
Sanki değişik bir göz zuhur ederek benden,
Görünürdü alamın harika meşherleri.

Her alem bir ismini teşhir ediyor iken,
Ben nasıl bende kalır, bende benle yaşardım?
Tüm gelenler Seninle Sana dönüyor iken,
O yolları ah nasıl ben benimle aşardım?

Böyle bir ümitsizlik sarmışken benliğimi,
Hemen girdim o an şu benliğimin içine,
Girer girmez kaybettim kendi kendiliğimi,
Vurmuşsun hatemini benliğin her şeyine.

Senin tecellin ile var oldum ben olarak.
Ben bende ben değildim, Seni bildim ben oldum.
Vahidi ve ehadı birleyip şen olarak,
Vahdetten çıkıp gelmiş en küçük bir ben oldum.

Sen her şeyle bendeyken ben nasıl ben olurum?
Ben de benden giderim Sende bir ben olurum.
Benlerden bir ben olup ehada kaydolurum,
Senin benzersiz, Sonsuz Nur’una gark olurum.

Sana dönmüşken bazen seyrederim kendimi.
Seyrederken kendimi görürüm orda beni.
Tam kıvama gelince tenzihiyetin demi,
Sonsuz aczim ve fakrım hiç eder Sende beni.

Şu dünyayı terk edip ahiretle birlikte,
Kendimi de terk edip ve terk’i de terk ettim.
Sınırsız fakrım ve de aczim ile birlikte,
Sınırsız bir şükürle, sınırsız şevke geçtim.

Ey Alemlerin Rabbi olan Sevgili Rabbim!
Sana sınırsız şükrüm ve sınırsız şevkim var.
Senin kelamın ile güldü aklım ve kalbim,
Hakiki kulluk için çabam ve isteğim var.

Ey Sevgili Allah’ım ne olur kabul eyle,
Tüm noksanlıklarımdan bütün tevbelerimi.
Hakikati yaşayan hakiki bir kul eyle,
Hikmetlerinle doldur gönül heybelerimi.

Böyle isteği olan bütün dost ihvanların,
Duasını da kabul eyle sevgili Rabbim.
Tevhidine vesile eyle tüm insanların,
Bizi bir beden, bir ruh gibi ederek Rabbim…

(13. Ekim. 2006 – İzmir)