(Aşk-ı İlahi -12) Sularımdaki Düğün

Gönlümde çağlayanlar, yine çağladı bugün,
Buğulanan özlemle semalar nefeslendi.
Köpük köpük heyecan, sularımda bir düğün,
Şırıltılı bir şarkı aşkınla bestelendi.

Sonsuzluk deryasına yola çıkan sularım,
Şırıl şırıl nağmeler seslendirerek akar.
Susamış gönülleri nağmelerle sularım,
Asude gönüllerde cennet gülleri açar.

Sonsuzluk semasından sularıma akseden,
Mavi nurdan bir ışık boyar umutlarımı.
Akıntımda bir telaş heyecanla nükseden,
Öyle bir heyecan ki; aşar boyutlarımı.

Seninle gidiyorum sonsuzluk deryasına.
Bunu gören sularım çağlayarak akıyor.
Menzile yol alırken düşüp yar sevdasına,
Her bir akışlarında deryaları taşıyor.

Akarken yatağımda ben bir ırmak gibiyim,
Deryalarda taşısam her bir akışlarımda.
Bütün bir varlığımla bir kabarcık gibiyim,
Dahil olduktan sonra sonsuzluk deryasında.

Hangimiz hangisiyiz ben su mu, su ben miyim?
Önden arkam görünür suyun da görünüyor.
Yoksa aşkın nuruyla saydamlaşmış ten miyim?
Benden geçenler bile Seninle görünüyor.

Sensiz görünen hiç yok şu sonsuz evrenlerde,
Sensiz görünemez ki, imkansız hiçbir varlık.
Biz kabarcık zerreyiz, Sen güneş zerrelerde,
Senin ile parlayıp aynan olur her varlık.

Tüm kabarcıklarımın her birinde bir güneş,
Sularımın üstünde oynaşıp raksederler.
Her birisi revnakdar renkli nurdan bir güneş,
Evrende her zerreye gülerek aksederler.

Tüm kabarcıklarımda güneş de Sen, nur da Sen,
Rakseden de, su da Sen, nağme de, gül de Sensin.
Gönlümdeki çağlayan, köpük de, buğu da Sen;
Gönlüm de Sen, aşkım da, bendeki ben de Sensin.

Hep cemal’in görmeyi bize lütfet ne olur,
Ey evrenler güneşi canımdan içre Rabbim.
Hepimizi ins ve cin, bizi affet ne olur,
Hepimizi ebedi Zat’ında eyle daim…

(23. Temmuz. 2006 – İzmir)