Aşk-ı Ezel-i Aşıka Şiiri - Erzurumlu Emrah

Aşk-ı ezeli aşıka ilham-ı Hüdadır
Bir neş'e nümadır
Tahkik-i gönül şehrine pür nuru ziyadır
Minhacı Hüdadır

Hoca beni men etme cünuniyet-i aşktan
Ver dersim o meşkten
Bu cinnet-i aşk aşıka bir özge edadır
Bilsen ne sefadır

Bir dil ki bilür aşk-ı hakikat haberinden
Söyler eserinden
Elbette o dil beyt-i nazargah-ı Hüdadır
Kal ehl-i cüdadır

Bir dilde ki var lezzet-i aşkın cevlanı
Eyler devranı
Anın o gıdası dil-i uşşaka devadır
Hem ruha ciladır

Zabit beni ta'n eyleme kim mescide gelmez
Hakk-ı rahı bilmez
Ben mü'tefikim kuşe-i meyhane banadır
Mescit de sanadır

Vaiz bana vasfeyleme ne cennet ile huri
Bilmem o huzuri
Aşık olanın aşkla matlubu rızadır
Bakisi hebadır

Emrah hüner izhar edüb ehl-i hüner ister
Yani dürer ister
Hak-i der-i dildarede gerçi fukaradır
Amma şueradır