Aşk-ı Batın Şiiri - Fatih Karakaş

Yine bir başına, yine kimsesiz ve yalnız,
Başbaşa bırakıp hayallerinle, gitti kendi gerçekliğine,
Kundağındaki bebeğin cami avlusuna terkedilmesi gibi,
Ağladın ne fayda kimse görmedi gözyaşlarını,
Kapandı birden zahirle olan bağın,
Çarptı ardından bakarken nemli göz kapakların...

***

Korkma sakın! usulca uzan bu hayale,
Kimbilir belki ilk kez gülüp, sevineceksin,
Zahir denilen yalanda bu kadar oyalanmışken,
Belki de ilk kez hakikati göreceksin,
Yıllardır aynalarda çehrene vuran hüzün,
O an ruhuna ve ızdırabına erecek sükun,
Doğru sandığın yalan orda son bulacak,
Hakikat kapıları sonuna kadar açılacak,
Orda sen olacaksın bir de senin gerçeğin,
Sevenler görecek seni, kalplerin içindesin,
Okuyacak yazdığını kalbi ile görebilenler,
Satır satır özümseyecekler özüyle sözlenenler,
Söylediğinde anlamayanlar, suskunluğunda anlayacak,
Sükutunla parlayacak gökyüzünde yanan kandil,
Yalnız birini görmek için gezecek gözün her köşede,
Bitap düşecek belki göremeyecek yine...

***

Feryat edecek gökyüzü bahsederken senden,
Yıldırım sanıp herkes kulaklarını kaparken,
Akabinde yaş olup düşeceksin toprağa,
Çiçekler yarıp arzı saracak bedenini,
Uzanacak ellerin havayı tutacaksın,
Ah sevgilim! rüzgar olup yüzüme dokunacaksın,
Dalacaksın maziye en ücra yere kadar,
Soracaksın nerede? yüreğimdeki yadigar,
Kalbim orta yerinden yarılacak ve saçılacak elvedalar,
Daha bir şad olacak ruhum, batarken dimağlarda,
Unutulacak, unutulacak, unutulacaksın ki,
Yalnız birinin özünde hatırlanmak ister gibi...

***

Dur! uzaklaşma gözlerim başka tarafa dalana dek,
Beklemekle geçip gitsin ömrüm ne çıkar?
Sevkederken seni mecburiyete o melun bahaneler,
Ummuş olsam bu hayatta
Ya da bir hayale kandımsa,
Ama ol!
Nerede olursan ol,
Sen bu canda ol,
Ha zahirde,
Ha batında,
Ha da herhangi bir gaybi mekanda ...