Aşk’ı Arayış Şiiri - Ümit Ay

Kayıp bir adrestir gözlerin
Ve ancak gökyüzüne bakınca anımsıyorum
Kimsemdin hiç kimsem olmadan önce oysa
Yaşamakta biraz zordur bana geceleri
Koynunda besle öpücüklerle kurutma sakın gülleri.

Zaman acemiydi belki de biz
Papatyalarda selam vermez olmuş toprağa
Ve zaten çoktan taşındık kalplerimizden
Bavullar büyük ve boş
Yıldızlar sönük, ay ışığı loş..

Soytarılar eskisi gibi değil
Palyaçolarda,
Gözlerin bin ateş kadehi
Alıp içsem köz yeniden yanmaz
Gözlerinin ışığı yeter bana ve dünyaya,
Bilmem ki ruhum belki buna dayanmaz…

Zamansız ve amansız gelir ölüm
Masadan en son kalkan kaybeder gülüm.
Belki bir yol arar bulurum yâr,
Benim yollarımda saçlarından kurulmuş ormanlar,
Gözlerinden fışkırmış güller var…

Değiştiremedim seni ve kendimi
Ay ışığı tarayıp dursun saçlarını.
Bir gün güneşe dönüşeceğim
Pencerenden içeri girip ellerine dokunan.
Ve ben aşkı bilmiyorsan nasıl değiştiririm seni ve kendimi?