Aşk Hep Leyla İdi Elnaz

Aşk bir çocuk salıncağında açan bir güldü
baharları sunardı büyüklere kışları emanet ederdi bebeklere.Seçerdi kendine emzikten çok aşkı dünyaya tattıran duygular.
Anka kuşu ya da tavus gibi kanatları çırpa çırpa ölür,alevlenir yeniden büyük aşka uçan duygu olurdu.
*Solmayan güllerin kırmızı rengiydi sevmek, gitmek ve gelmek .
-Bir çocuk ninnisiydi aşk. Mutluluğu ağlatan,huzurun damlalarını coşturan büyükler için çok büyük hisler çeşnisinin isimsiz adılıydı aşk.
-

Büyükleri hislerin salıncağında uyanıkken uyutan bir çocuk masalıydı aşk. Masalların, mevsimlerin, perilerin, tanımsız adını yüreklere yazdıran içsel bir yanıştı.
-Bir varmış birisi hep varmışla başlardı. Göz gözeyle başlardı, kalp kalbe ile devam eder, bütün dünya tüm dünyaya kadar inerdi.

Bin bir renkle, bin bir çeşitle gelirdi yakalar ya da yakalanmak için koştururdu kavuşmalar.

Ya da Mecnun’un diliyle aşk hep Leyla idi.Aşk hiçbir zaman Mecnun kalmadı.Bütün aşk sözcükleri kadınlar üstünde.Meleğim, bebeğim, nartanem, karadutum, canparem gibi binlerce sevi sözcüğünün tanımsızlığındaydı aşk.
-Belki bu yüzden Leyla idi.Yani erkeğin en kadınsı yanıydı aşk.

“Leyla,evet deseydi edebiyat,değil sosyoloji olurdu. Leyla, evet deseydi efsane, değil evinin kadını olurdu. Hayır dedi, aşkın ömrünü uzattı, ama mecnun’un ömrünü kısalttı. “La Edri

-Ve aşkın peşinde koşan hep Mecnun oldu.Yol, dert, ıstırap, takip, istemek, teklifler, ilk adımlar bu yüzden hep erkekten.Ve sentezlerin dilinde başka bir gerçek kalırdı.Aşkın Mecnun’un ömrünü kısaltması demek, erkeğin aşk bağı, bağımlılığının kısalığını şifreliyordu.
-Erkeğin aşkı beyinle tanışır, yüreğe indiğinde biter.Oysa ,kadının aşkı hep yürekte başlar, hep yürek kalır.
-Bir şifre daha çözülüyor bu mistik algıda. Seven erkeğin aşkı beyinden yüreğe inmişse, orada kalmışsa en güçlü aşk odur.Bu yüzden bütün büyük eserlerin, mimarilerin, yapıtların sahibi erkektir.
-Taç Mahal’ı Şah Cihan, birik eşi için. Mihrimah Sultan Camileri… Mimari Sinan, Mihrimah Sultan aşkı… Leyla ile Mecnun….Kerem ile Aslı…uzar gider, eserler, yapıtlar, sonsuz ve ölümsüz eserler.

Şimdi ortasında kaldığım bu çelişkiler yumağında aşkın yamuğunu çözen ünlü bir matematikçiyim.
-Çünkü bir kere bir, sen güzelsin bir. Üç kere üç sen de dokuz aylıksın… Bir şair en iyi matematikçiden daha ustadır.Şiirin, yazıların içinde yüzlerce anlam formülü var.Sevda açıları var.Tanımsız bir sürü beklenti var.Her doğrunun siyah yanıdır, her yanlışın beyaz yanıdır şair, şiir,aşk…

Sayısal bir mahşer, ya da hissin sisli göğüydü sevdalanışım. Sayılara sığmıyordu, kitaplarla anlatılamıyordu.Sözcüklerle anlatılamıyordu, ben ile binlerce ben arasında.
Sessiz...derinden… içten … ben’den… tümleniyordu.

Kıyımı aşındıran damlaların sayısına matematik oldum.Bir kadın neden ağlar? Bu sorunun sayısız cevabına sevap oldum.

Dalgalarla röportaj yaptım:
-Soruyorum seni...
Dalgalar:
-Gözyaşının tanımı ıslaklığındadır.Bu ıslaklığın tanımı kadınsal göğün içsel haykırışıdır.Kendini sana teslim etme arınışıdır.Vicdanın arıtılmasıdır.
-Bir kadının damlasında binlerce kadın nefsi, nefesi var.
-Binlerce erkeğin dersi alışı var.

Soruyorum:
-Bir erkek de ağlar…
Dalgalar:
-Erkek de ağlar doğru.Doğru ağladıysa kadının ağlamasından milyon kez daha derin anlamları, sızıları, acıları, içlenişleri var.
-Yani erkeğin ağlaması Hiroşimai bir bitişin özetidir.

-Beklentinin bikri kentinde sınırlarımın siniri alınmış.Lafı bitmiş bir konuşmacı gibi yorgunum sensizliğe bağırmaya.

-T’anım yok bu benlik girdabında.

-Aramaktayım aramı.Ben artık bir arayım.Arası açık her şeyin armasını taşır vebalim.Resmi çizilmeyecek post modern algıların anlam ressamıyım.
-Varılmazlığın ticaretini yapıyorum vuslat bağrında.

-Kendime yakın güzel düşler sarmalında bir günlerine sarılıyorum.
Ve bir günlerin Mecnun’uyum. Kısaltılmış ömrümün özüne yakın bir yerde, bir yar’de seni bekliyorum Elnaz.