Bumuydu hayatın bize vereceği be kardeşim,
Sevdik diye sevilmeyi hiç mi hak etmedik?
Ben onu hiç bitmeyen özdemir asaf şiirlerimle büyüttüm kalbimde
Cem adrian şakılarına sarmaladım
Ayın geceyi koruduğu gibi korudum lan ben onu bütün olmaz diyenlerden
İçim yanıyo be kardeşim boşalsada ferahlasam diyemediğim yeri yakıyo acımadan
Hayal bile edemediğim bi his bırakdı içimde hayal etsemde hayata eçiremiyceğim
Bumuydu lan hayatın bize vereceği
Ekmek sırasında bekleyen çocuk gibi sıkıldım lan mutsuzlukdan
Dolapda o ellenmeyen adı kötü peynir gibiyim lan bekliyorum olmasada
Yastığın arka yüzü gibiyim lan hani bütün pisliğin atıldığı o yer gibiyim
Ulan ona bakdığımda çayın içinde eriyen şeker gibi karışdım aşk diyarına
Onun olmak için herşeyi unuturum ama benim olması ne haddime...
Kayıt Tarihi : 3.10.2015 09:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!