Aşk eski bir roman Şiiri - Deniz Gece Ma ...

Hiç ummadığım bir anda
Kahramanı oldu içimde yarım kalmış hikâyemin.
Kendimi onun yanında buldum;
Ellerim hiç bu kadar sıcak değildi,
Gözlerim hiç bu kadar güzel.

Güneşi söndürüp gözleriyle aydınlanmak istedim,
Zaman dursun, saatler hiç geçmesin dedim.
Gelişi yüreğimin baharı oldu,
Çiçek açtı kurumuş dallarım.

Dudaklarından dökülen her söz
Hayat verdi bana.
“Aşk bu olsa gerek.” dedi dilim.
“İyikiler”le tanıştım;
Çuvala koyup bağladım, attım “neyse”leri,
“Keşke”leri…
Ben onun adını “huzur” koydum.

Bir dua olsa, hiç bıkmadan adını tekrar edecek kadar çok sevdim onu.

“Aşk yalan.” diyenler nerede?
İliklerime kadar aşığım.
Âdem’le Havva’dan bana kalan aşkı
Eski bir roman sanırdım;
Şimdi ise o romanın tek kahramanı benim.

Kuşlar gibi cıvıldıyor dilim,
Ayaklarım raks ediyor sesiyle.
Kulaklarım her an duymak istiyor onu;
Bir ses, bir bakış
Ruhuma doluyor ansızın.
Kalbim pır pır…
Aşık mı oluyorum ne?
Neler oluyor bana?
Adı ne içimdeki bu duyguların?

Olur olmadık gülüyorum,
Eteklerim zil çalıyor.
Bilmediğim bir şarkıyı söylüyor dilim,
Aşk makamından besteler yapıyorum.

Bu bir rüyaysa, uyandırma Rabbim!
Ben ona kana kana doymak istiyorum.

Açıyorum acıyla bağladığım saçlarımı;
Avuçlarımda allı morlu puşiler,
Gözlerimde mutluluk.

“Yaz!” diyor bana, “yaz!”
Kalemin bile kıskandığı o şiiri yaz.

Yazıyorum…
Kalem kâğıda her değdiğinde aşk ile yazıyorum.
Ben bugün hayatımda ilk defa aşkın şiirini yazıyorum.

Dol hücrelerime, aşk!
İliklerime kadar hazırım.
Ey aşk...
01.09.2025 13:52