Aşk Dövüşü Şiiri - Serap Demirtürk

dokundun mu
en acısıyla sözlerini alıp da
kaleminle ruhuma-
kan fışkırır gözlerine
duygularımın dehlizinden,
gelme-
savurduğun,
fırtınadaki yaprak değil:
ben-
etimi bürüyüp ruhuma
geçmişim karşına-
hadi yık,
hadi dağıt,
yeterse gücün
duygularıma-
acımaz ki şahin pençelerin
gözlerinin önünde
kıvransa da
ruhuma-
erişilmezlerdeyim,
dokunma.
ateşin içinde 'su'yum,
ferahım
senden öte-
karanlıkta güneşim,
yakışım senden geri-
hadi gel,
uzat ruhundan bir nebze,
öpeyim.
yansın tenin,
delinsin ruhundaki kara delik-
sevgisizliğinde ağla,
kanatsızlığınla uç-
sonu olsun evrenin dün.
gülüşü olsun
uçuk bulutların
kanayan gün-
haydi...
bıraktım zincirini tutkunun.
gitsene--
kırmızıda siyahın
gölgesi yok,
yüreğinde sevginin-
ruhunu sakladığın
öfkenin ardından çık,
nefretinde aşk var
buram buram-
kör mu oldu kalemin
gönlün gibi?
yazsana.--
aç yüreğini,
bulayım dizelerinde
kimsesizliği,
sevgisizliği,
tükenmişliği-
nasıl sarıldın nefrete,
aşkı gömüp yedi kat yere?
anlatsana.
hadi.
desene! --.

29.9.2006