Aşk Devrimi Şiiri - Fatih Karakaş

Aşkın devrim yaptı yine yüreğimde,
Ruhumun ley hatları harekete geçti,
Kalbim kabuk bağladığı yerden kırıldı,
Dağıldı içindeki inciler dört bir tarafa saçıldı,
Apansız her çıkışında karşıma,
Dudaklarını kıvrımlarında beliren çukurlarda kayboldum yine,
Gözün gözle bir anlık buluşmasında,
Ve sonrasında kaçırılan mahçup bakışlarda,
Mahrum kaldığımda düştüğüm yalnızlık kuyusunda,
Kara lekeler belirirken buldum yüreğimi,
Efsunlu bir kıvılcımın düşmesi gibi kalbe,
Feryat figan beliren yangının korlarında,
İzlediğim her filmde esas kız sen oluyorken,
Ama ne yazık ki hiç anlamazken dilimden,
Kafesi kırılmış kuş gibi uçup gittin yüreğimden,
Çaktığın kıvılcım tekrardan tutuştu sevgilim,
Rabbim kaderime yine seni yazdı sevgilim...

*

Dokunaklı bir bakış gibi kuşatırken benliğimi,
Dokun boşlukta kanatlanan göz yaşlarıma,
Görmemek sonum, görmek felaketimken,
Anla artık kaderimin sen olduğunu,
Gönlümün kutuplarında yeşeren ormanımsın ben senim,
Buzullarımı eriten güneşimsin sen benim,
Gölgen gölgeme dediği günden beri,
Ne bir adım gidebildim ne de bir adım geri,
Sen uzaklaştın ben ise orada kaldım,
Mükafat mı ceza mı arafta kaldım,
Doldu gönül kadehim,
Sen olup taştım,
Orda kaldım nefesim yok sesim boğuktu sevgilim,
Sen doğarken her şey nazarında yok oldu sevgilim.

*

Ummanlara karışıp yok olan nehirler gibi,
Aktım ve kayboldum özünde,
Bir bir söndü belleğimdeki ışıklar,
Bilmiyorum artık,
Senden başka kim, kim?
Ya da Ben kimim?
Varlığın katlimdir, yüreğimde perçinlenen,
Yokluğun felakettir, evrenimde alevlenen,
Aşka verilen mana kalu beladan beri sendedir,
Ebediyet aleminde yazgın artık bendedir,
Var sanılanın içinde bilirim ki sen yoksun,
Yokluğun diyarında varlık zaten yokluğun,
Orada zehiri şerbet yaptın sevgilim,
Zehir kanıma karıştı şifa oldun sevgilim...