Aşk Dergahında Sevda Cübbesi

Ben uğrunda savaşmayı,
Zamanla yeniden barışmayı,
Oyunlarla vedalaşmayı göze alarak;
Koşup geldim dergahına.

Aymaz sanma!
Gözlerim bulanık ve titrek de olsa ufka bir kartal gibi bakar
Ve yüklenir bulutları sırtına…
Koşup gelir dergahına.

Ve ben bilirim zorluğunu, böyle sevmenin.
Bilirim de, tülden bir cübbe gibi alıveririm omzuma Sevda yükünü .

Benim dualarım vardı; yüküm hafiflesin diye,
Kutlu dergahta…
Altınpark’da sevgililer bisikletini fıskiyeler altına sürerken…

Olmayacak bir duaya amin demedin !
Deseydin belki olurdu.
Düşündükçe avuçlarımdan yükselen dualarımı
‘Ne olur ki’ diyordum. Ne olur!
Sevdiğim geçmişten gelip;
Uzağa gidiyorsa…

Ben omuzlarıma alırım tülden bir cübbe gibi Sevda yükünü…
‘Kaygısızlığı taşıyorum daha ne olsun’ diyordum ya …

Hepimiz bir yerden bir yere gidiyoruz işte .
Sen geçmişten gelip, uzak bir şehre;
Bense buradan geçmişe …
Ve dünyanın ortasında kesişiyor yolumuz .

Ben ‘sevebilirim’ dedim, bir kız çocuğunu.
Senden kurdelelenmiş bir hediye gibi takıp göğsüme …

Kılıcımı çoktan çıkardım kınından !
Kim varsa yolumun üzerinde savaşmak için …

Dergahta dualar yarım,
Parkta sırılsıklam sevdalar yok !
Yalnız kaldığım bu savaşı bitiriyorum.
Cübbemi duvara asıyorum
Ve ben yasını tutmak istiyorum .

Yasımı tutmaya izin vermiyorlar .
Yeniden bir sefer emri geliyor .
Ellerini ilk defa tuttuğum o şehre doğru…
Oysa ben hâlâ gözyaşı döküyorum ardından !
Ben böyleyim işte: bir yerden sicim kadar bir hatıra bulup; bir ömür bağlanıyorum

Yasımı tutmaya izin vermiyor kimse …
“Sen haklıydın” diyorum giderken .
Ne yasını tutmaya zamanım kalmış,
Ne seni kollarımda sarmaya…

Gitmeye takatim kalmadı.
Gücüm yok vedalaşmaya !
Biraz uyuyup, dinleneyim hatıralarında …
Sonra tuz basıp kanayan yarama çekip giderim.
Üşüyorum bu sensiz avare yaz günlerinde.
Cübbemi üzerime ört sevdiğim .