Aşk Denir Şiiri - Kürşat Gülbil

Akşam olur karanlık çöker inceden,
Sessizliğe bürünür bu koca şehir.
Mezemiz gamdır dert ile demlenen,
Her yudumda zevk verir bade-i zehir.

Bir gece uyandım yarım düşümden,
Yandığım bu hisse, derd-i aşk denir.
Gezdiğin ahû cennet bahçelerinden
Bahşedilen güzellik soyundan gelir.

Bir yudum su içmeden canan elinden,
Ahde vefayı ancak dost iyi bilir.
Nefretini silmeden gönül hanemden,
Sele kattı savurdu bu koca nehir.

Miras kalmış bize sultan selimden,
Tacı tahtı ne yapsın bu mânâ nedir?
Baht bulamam bu kirli sivri dilimden,
Konuştukça kabarır bu lanet kibir.

28.03.2017