Aşk denen yıllanmış şarabı avcundan içtim

Hepimizin korkuları var, içimizde gizlice yuva yapan
görmek, dokunmak ve var olduğunu bilmek istemediğimiz
ben bu korkuların bariyerlerini yıkmak için başkaldırdım
bunun için basılmayan kitaplara bastım, kanunları çiğnedim
aşk denen yıllanmış şarabı avcundan içtim, günahlarıma günah katarak
sen belkide unutamayacağım o günahlarımdan, biri olarak kalacaksın

sanki yıllardır hep seninle meşgul, hain beni ele veren yüreğim,
şimdi hep sen varsın yüreğimin şifreli odacıklarında,
bu, bir aylık değil, bin yıllık bir destan, duyulmayan aşk türküleri gibi
yıllar önce elimden düşen, sen oldun yazılmaya gelen, geri dönen kalemime,
yeniden ilhama gelen bu yürek, basmadığı faka bastı, uçuruma kaydı,
oynamadığı oyunlarda rol aldı, deli gömleğiyle loş barlarda seninle dile düştü
ve ardından taşıdığı aşk deli gömleğiyle, o barlarda gönlünü sattı

oyunu oynamasını bilmeden oynamak, hepimizin korkusu, bizi ele veren,
aşk hep ele verir, gizli yanı yoktur, gizlendikçe kokur kokudukça kabuklanır
yürekte gazlanır, patlar… inan ölümden beterdir acısı, derdi çekilmez
”unuttum” dersin gözün ilişir, yüreğinde kabuklanmış yaran yine kaşınır
basarsın küfürü kendine ve tüm yasaklara,
çekemesin o alçak aşk hançerini yüreğinden

yine aklıma düştü resimlerin ve son sahnesi son gecenin
ve fırtınadan kasırgaya dönen, günahları seninle işlediğim… son an
o günahlar için ne tarihler yazıldı, hangi şahlar tahtını bıraktı
bir bilsen hangi mahkemelerde, hangi hakimler ve kadılar ölüm fermanı yazdı
tarih yine tekerrür ediyor yazılmasada ferman,
ben yine aşık oldum, var oldukça nur yüzlü, güzel ruhlu ana tanrıçalar

bu korkulu yüzler kimin, senin mi yoksa hayalleri avlanan benim mi?
sen avcı ben av, senmisin yoksa benmiyim avlanan?
nedir seni bana özleten, tertemiz son aşk gecesi mi,
yoksa benmiyim seni özlerken son aşk gecesini bahane eden?
eğer sen isen elde edemediğim, sen olan o imkansızı
bilki o imkansızlıktır yüreğimden çekemediğim, kanımı taşıyan, adın yazılı hançer

faruk iremet
17.12.2013