Aşk Dediğin Şiiri - Saffet Çakır

Aşk dediğin bir tipiydi, bir boran
Yad ellerde beni buldu neyleyim
Bir nehirdi gözlerimden boşalan
Gözlerimde güneş soldu neyleyim.

Gönül dedim hep o yâr’a mert çıktı
Ara sıra umarsıza sert çıktı
İlaç dedim, o yâr bana dert çıktı
Vefasızlık onda boldu neyleyim.

Hey be sevda sen nelere kadirsin!
Biraz sevinç, pusularda kedersin
En aklı selimi mecnun edersin
Elde değil olan oldu neyleyim.

Sevda bazen üflenesi köz gibi
İçimdeki değişmeyen öz gibi
Saklımdaki söylenmemiş söz gibi
Yüreğime gelip doldu neyleyim.

Kanadım takıldı sevda çarkına
Eridim de düştüm gönül arkına
Seven insan varır aşkın farkına
Bu gönül bir aciz kuldu neyleyim.