Aşk Dargın Şiiri - Elazığlı Mustafa Kaya

gün batıyordu
gök
yanmış bir köz
gölgeler uzayıp kısalıyor
gizemli duygular
suyun sessizliği kadardı
boğazın antik mavisi
aşkın soylu yüzü
ahşap evlerin hüznü
kuşların akşam dönüşü
bir başka İstanbul'du
gün batımı gün doğumu
gülümsüyordu
oysa
aşk bana dargın
bu siyah mavi akşamda
melankolik bir yalnızlık
yüzüme çarpıyor
poyrazın yırttığı soğuğa
duygularımın
solgun rengine acıyorum
ah İstanbul
sen suya girerken bile
aşk
geri dönüyordu
ve gümüş bir dolunay
karanlıkla alay ediyordu .

08.08.2024/İstanbul