Aşk Çöplüyü Dünya Şiiri - Ziba Halil

Ne sevgiler görüb dünya.
Ne ayrılıklar yakıb kalbleri.
Ne aşklar gömüb toprağa.
Qırıb ruhundakı zincirleri, üsyan edib olanlara.
Çılğınlıklarıyla oyatmış baharı.
Gelişleriyle.
Ezaplarıyla yağdırmış karları.
Gedişleriyle.
İhanetler yuvası dünya.
Sevgiler mezarlığı.
Ellerini ısıtacak bir el bulduğunu sanarken.
Dondurur içinin sıcağını.
Neşesi zarra kadar.
Ezabı tutmuş düzü-dünyanı.
Sıyırıb atamazsın içinden-kolay degil.
Zehirli sarmaşık gibi sarar.
Korkulu düş gibi.
Arayıb, arayıb aşk çöplüyünde bulursun kendini.
Kaybolmuş yıllarına ağlarsın.
Çürümüş anılarına.
Yaşarsın kum gibi, bitki gibi.
Öldürmezki.
Süründürür yana-yana, dona-dona...

(Bakı 25.02.12)