hani hatırlıyor musun o çeşmeyi..
su doldurmaya gittiğimde görüyordum seni.
çeşme sanki, simgemiz olmuştu bizim.
hergün aynı saatte, seninle birlikte..
çeşme akardı gürül, gürül kaynaktan gelirdi suyu.
ellerinden içirirdin suyu, yüzüm ise kıpkırmızı.
utanırdım sana bakmaya,
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
işte yine bir menekşe gülay şiiri.yine çoook hoştu..tebrikler bitanem..
Hem aşk hem hasret hem hasret hem acı ve gözyaşı hamurlanmış bir şiirde. önce bizi 40 yıl öncesine götürdün somrada ağlattın yüreğinr sağlık.
İnsanı aşka aşık eden şairler vardır ya! Menekşe Gülay tam bu tarife uygun bir şair... Gerçekten onun kitaplarını okuyup da bunalım yapmamak... maziyi hatırlamamak, olmayacak şeyleri takmamak çok zor. İyi ki yazıyorsun Menekşe Gülay. Mükemmel bir şiir aşka inanmayanlara duyurulur...
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta