Aşk Bu Aşk.. Şiiri - Arif Durgut

Ben, yani her dilde sevdim. Literatürün tabiri caiz olmayacak dallarına kondum öyle sevdim. Son sigaram gibi değil. Bir paket dolası sigaram ama bir tek kibrit çöpümle rüzgara meydan okur gibi sevdim. Sigaramı yakacağını adım gibi bildiğim için sevdim.

+ Yaktı mı?

- Yaktı ama sigaramı değil. Beni yaktı. Koca bir orman varmış içimde. Daha önce adım atmağım ilini dilini cinsini bilmediğim bir çok duygu örtüsüyle kaplı koca bir orman. Burada sevmek çok ağır bedeller ödemeye razı olduğunuzu kabullenmeniz anlamına gelir demedi kimse. Rüzgar esiyordu, tıklım tıklım hemde. Ama ben tuttum çıkardım o kalabalığın arasından onu, yaktım içimi. Sonra o kıvılcım, koca bir ateş oldu. Yandı, yandı, yandı.. Bekledim sönmesini ama sönmedi. Meğer bir kibrit çöpüymüş aşk. Kendisi tükendikçe seni yakan.. Alevi büyüdükçe büyüyen..

+ Değdi mi?

- Yandı ne varsa içimde. İşin boktan tarafı, ucu bucağı yokmuş bu ormanın. Bir kere tutuştumu ölüm bile söndüremiyormuş o ateşi. Ahirette bekliyormuşsun bu sefer.

+ Değdi mi dedim.

- Kıçı kırık bir teknede olsa yüzmeye hakkı yok mudur sence? Yüzmek için şekillenmiştir usta ellerde. Aylar, yıllar yıpratmıştır onu. Yarım kalmıştır. Yüzemez artık. Ama düşünüyorumda, yüzmek için yaratıldı o. Kumların üzerinde emekliliğinin tadını çıkarmak için değil. Kıçı kırıkta olsa, tabanı delik deşikte olsa, gider iner o suya, son anlarının tadını çıkara çıkara aşık olduğu o suların en derine gömülür. Onun kaderi yaratıldığı ilk gün, suya temas ettiği o gün şekillenmiştir çünkü.

+ Eee sonra kırmızı ruj mu sürdü martılar. Teknede ona bakarken kayalıklara oturdu he? Ateş büyüdü, büyüdü sular buhar oldu uçtu. Martılar çölde ayıların yerine geçip bedevilere yem oldu.

- Hiç kibrit çöpüylede yüzülür mü diye soru mu olur? Aşk seni bir kibritin kavında yıkar, bir denizin suyunda yakar.. Elinden hiçbir şey gelmez. Sen büyük yangının tam ortasında, sahile yakın duvarlara sırtın dönük o yangına temaşe olmuş bulursun kendini.

+ Ne saçmalıyorsun sen Allah aşkına?

- Aşk diyorum aşk. Aç gönlünü aç, bırak yansın. Bırak terlesin yüreğin. Bırak geldiği gibi gitmiş olsun. Ne çıkar? Bir kez tutuştumu yüreğindeki ateş, o nereye kaçabilir? Yakalamazsın doğru, bir daha belki hiç göremezsin. Ağrırsın, acırsın. Derman ararsın. Acı bulursun. Gitmiş dersin. Gitmiş..

+ Gitmiş.. Ya sonra?

- Alışırsın yangınına. Yakan o değildir aslında. Yakan senin ellerindir. Onun gözleri musallat olmuştur, saçları kıvılcımlaşmıştır belki ama gözlerini gören gözlerin, saçlarını tutan ellerin. Ateş senin ateşin. Hey gidi hey.. Bırak gitsin küçüğüm, sen yol ona koştursun üzerinde. Yürek senin yüreğin nereye kaçabilir?

Aşk bu aşk..

Kibritin kavında yıkandığın, denizin suyunda yandığın..