Küçüktük.
Bir uçurtmanın peşinde günleri sayıyorduk.
Hayatın anlamı olmasa da olurken.
Sokak araları kadar büyüktü dünya
Ve kalbimizde olmadık hayallerimizi biriktiriyorduk sadece
Sadece güneşti ulaşılamayan.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta