Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
^^Başakların terinden boşalan hür düşüncelerimsin sen ^^
Bir insana duyulabilecek tüm duygu ve sevgi yoğumluğu bu şiirde toplanmış.Kaleminiz dert görmesin.Sevgilerimle...
İbrahim Hocam,
Şiirlerinizde duygu fırtınası en yüksek labirentlerinde yeniden yeniden okudum. Verilmiş çok emek var. Tebrikler efendim.
AŞK VE SEVGİNİN GÜCÜ HİÇBİRŞEYE BENZEMEZ DEDİRTTİNİZ BANA
TEBRİKLER.
- Aşk bana hayatın anlamını sundu -
Hayatın bütün ipuçlarını bir bir birleştirdim
Gördüğüm gerçeklerin hepsinde ben seni buldum
Yürüdüm ıssız bir ormandan göveren ruhumla
Haykırdım duymadın bende kalan sessiz hatıralarından
Sırtımı döndüm ve koştum bu kentin çıkmaz sokaklarından
Hatırlamak istemiyorum maziyi ve sensizliğin acılarını
Geniş bulvarlarda kaldı gençlik rüyalarım
Sözlerinin anlamını güneşe âşık olunca anladım.
İçime çektim sana dair sevdamın tüm asil duygularını
O duygular ki metin kapıları acar aşkıma yar isminle
Kasvetler yıkılır kisraların saraylarında sütunlardan
Köleler sultan olur mısıra sevdamda adı Yusuf olunca
Sen hazanda rahmet olup yağarsın yazın benzi solunca.
Kutsanmış yeminler olarak sana koştum geceleri delerek
İnmedi şahsıma aklımın bilgeliğinden yoksun armağanlar
Evrene hayran aşkımla ruhumda vuslatı gördüm ve yaşadım
Sonradan ayrışan kalbin sedası olmadı sana olan aşkım.
Kurbanın olayım sunduğun aşkın bakışı asil gözlerine
O gözle ki öfkeme şifa sunan sözlerindir kalbimde
Toy bir çocuk sanma özlediğim akşamlarda sözlerimi
Ruhumu karartan zangoç seslerini duymak istemiyorum
Başakların terinden boşalan hür düşüncelerimsin sen
O düşünceler ki Mecnundur Leyla’yı elbette seviyorum.
Mutlak değerler kendini ele verir aşkın izdüşümlerinde
Aşk asla kendini gizlemez mermerde bıraktığı ayak izlerinde
Korksaydı iblisten sevdası galip gelmezdi Eyyûb’un sabrında
Ne kadar koynuna alsa da kızıl akşamlar bendeki hayalini
Hiç bir kuvvet silemez yüzüme nükseden tebessüm halini.
Pervaneler döner cananın bendeki cemalinde
Hiç bir fani istese de silemez ey sevgili
Leyla’nın gül yüzünü mecnundaki hayalinde
Çöl geri vermedi sevdasını mecnuna ruhunda
Rahmeti beklerken çöl kavruldu sabrında aşkın
Leyla uçtu bir kelebek gibi aşk sır oldu mecnunda.
Hayat aşka akan yeşil bir nehirdir
Perdeleri açık pencereden bakanlar için
Aşk derin lekeler bırakır
Kalbin daralan lâbirentlerinde
Onca meşakkatten ve kargaşadan sonra
Huzura çıkan bir elçi gibi
Sevdan gelip beni buldu
Aşk bana hayatın anlamını sundu.
AKÇAY - EYLÜL- 2009
Hayata dair gercek sunum, iste ask, iste sevgi, iste sevda, güclü kalemini ve degerli siirini kutluyorum hocam... Tebrikler... Bereketli iftarlar... Selam ve dua ile....
Bu harika şiirinizdeki seslenişi tutabilecek kadar duyarlı gönlünüzü taktirle tebrik ederim sevgiler..
Hayat aşka akan yeşil bir nehirdir
Perdeleri açık pencereden bakanlar için
Aşk derin lekeler bırakır
Kalbin daralan lâbirentlerinde
Onca meşakkatten ve kargaşadan sonra
Huzura çıkan bir elçi gibi
Sevdan gelip beni buldu
Aşk bana hayatın anlamını sundu.
Ne kadar guzel Yureginize ve gonlunuze saglik. Saygilar sayin Yilmaz...
görmesini hissetmesini bilene aşk bu kadar güzeldir işte
yüreğinize sağlık sayın YILMAZ
Tebrikler
Çok güzeldi,beğeniyle ve zevkle okudum.Paylaşımınız için teşekkür ediyorum.10 puan ve şiir listeme alıyorum müsadenizle.
hiçbir bölümünü ayırıp alamadım şiirin içinden...
yüreğinize sağlık, saygılarımla...
Bu şiir ile ilgili 150 tane yorum bulunmakta