Sana, senin olmadığın kadar aşığım aslında.
Sana bir kelime edemem, gelemem yanına.
Ben seni gizliden gizliden sevdim;
Çünkü bilirim, beni sevmezdin.
Kim bilir bugün kimlerlesin...
Ah, kalbim kanıyor; neredesin..?
N’olurdu binlerde bir olarak görsen beni?
Hayır... n’olurdu bensiz duramasaydın?
Ben o kadar mı değersizdim senin için?
Bugün saatlerce ağladım senin için.
Ah, kalbim kanıyor; neredesin..?
Seni çirkinliğim, karanlığım mı korkuttu?
Bu benden ölesiye kaçman neden?
Ben sana ölesiye aşıktım; engel değildi bedenin.
Sen de beni herkes gibi sandın; çekildi ellerin.
Güzelliğini al başına çal isterim.
Yine de anlamaz mısın? Onlar seni sevmiyorlar;
Benim gibi göremiyorlar.
Onlar seni sen olduğun için değil,
Senin bedenini istiyorlar.
Ama yine de sen bilirsin;
Günü gelir, nasıl olsa bana dönersin.
Kayıt Tarihi : 22.11.2025 00:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Onu hiç elde edemeyeceğimi biliyordum… ama yine de kalbimden sökemedim. Onunla konuşmaya bile cesaret edemezken; o, her gününü benden habersiz yaşarken, içimde büyüyen aşk sessizce beni içten içe tüketiyordu. Onu hep uzaktan sevdim. Onu yanımda duran hâliyle değil, aklımda kurduğum hâliyle sevdim. Asla bilmeyeceği kadar derin, asla göremeyeceği kadar temiz bir yerden… Ama o hep başkalarına baktı. Hep ulaşılmaz oldu. Beni hiç görmedi bile. Bu şiiri yazdım çünkü içimde bir yer artık dayanamadı. Onu istedim—beni seçmeyeceğini bile bile. Kendime kızdım, ona kırıldım, hayata küstüm. Ve geriye yalnızca tek bir cümle kaldı: “Günü gelir… nasıl olsa bana dönersin.” Bu cümle; hem bir umut, hem bir inat, hem de kendimi kandırışım aslında. Ama bazen aşk… işte tam olarak böyle bir şeydir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!