Aşk aşıla Şiiri - Selçuk Şeker

Bir sabah uyandım ve, seneler nede çabuk geçmiş.
18 Ocak 2009 bir pazar gününden sesleniyorum sana, neredesin aşkım
seni çok özledim, sana hasretim, sen hep içimde, bedenimde kalbimdesin, kalbimde.

Bazen gözlerim dalıyor, parklarda el ele dolaşan sevgililere.
Ne kadar mutlular, nasılda mesutlar.
Kızıyorum kendime, bir sevgilim yok diye, kızmakta haksız mıyım, bende sevmek istiyorum.
Sevip sevilmek, ellerinden tutmak, boynuna sarılmak, doya doya öpmek, kollarında ölmek, onunla yaşamak bende sevmek istiyorum.

Bana aşkı aşılayın, bende sevmek istiyorum.
Mutlu olmak hakkımsa, âşık olmak istiyorum.
Aşılandım sana senden kopamıyorum.
Öyle çok sevdim seni, başka yar tanımıyorum.

Geceleri yalnız yatmaktan sıkıldım artık.
Kalbimin sevgisi taştı durmaz artık.
Gözlerim boşluğa bakıp dalıyor, gönlümün feryadını kimse duymuyor, bende sevmek istiyorum.
Gözlerinin içine bakıp dalmak istiyorum, gözlerinde boğulmak, kollarında uyumak
birlikte uyanmak, ateşler içinde yanmak, bende sevmek istiyorum.

Aşkı kim anlatmış ki sen bana soruyorsun, eğer beni seviyorsan dinle beni kardeşim.
Aşk bazen ağlatır bazen güldürür, bazen de öldürür, anlarsın zamanla zamanı gelince anlarsın.

Sana bir şey anlatmak istiyorum, dinler misin?
İstersen dinlerken de bir düşün, haksız mıyım söyle.
Şimdi, dünya bir toprak olsun, ben bir fidan, sende su ol.
Susuz fidanın dalları kırılmaz mı, kökü kurumaz mı?
Bu ağaç sonunda yıkılmaz mı söyle, sensiz, ve sevgisiz, yaşanır mı bu dünya böyle, söyle.