Aşk Armonisi Şiiri - Mustafa Tekerlek

Çağlayan bir nehirdir bana ömrümün arda kalanı
Usanmadan çekiyorum bense bindiğim teknenin
Izdırap yontması küreğini

Şu sazlıklar hiç sevmedi beni
Ne zaman yanlarından kürek çeksem sırtlarını dönerler
Bitkilerin de hisleri vardır öyle demeyin
Onlar da sever onlar da küserler

Her zaman bu nehirden geçen göçmen kuşları bile rotalarını değiştirir olmuş
Kanat çırparlar
Bilirim çekerler her zaman bir çile
Onların da çehreleri solmuş

Artık burada balıklar yaşamıyor
Artık buradan kimse su içmiyor
Artık bu nehir mavi değil siyah akıyor

Harabeye dönmüş dört bir yanı
Sisli ruhumun gri odaları
Hem neden soruyorum kendime
İnsan bu isteksizlikle yaşar mı

Umuttur benim parlayan güneşim
Bir beklemedir her gün açan çiçeğim
Ve bir gün kabrimde açacak olan çiçeğim
Senden kalan bir takvim yaprağı olacaktır
O yaprak ki tarihi geçmiş ama eskimemiş

Huzurumsa bir ve birkaç nota
İçime işleyen sen ve sana
Tutsak olan aşk armonisi