Aşk Alevi Şiiri - Mehmet Erdoğan 3

Düştükçe bir sevdaya alazlandı yüreğim,
Bu alevle örüldü sanki bütün feleğim.

Her şey ona boyandı, ağaç, kuş, gök ve deniz,
Bir vuslat çeragıdır, sizle giden gölgeniz.

Ne yöne baksam aynı, o sevdanın rengi var,
Sanki bir alev takı gün batımı ufuklar.

Bülbül Gül'ün rengine, gül de sevda rengine,
Boyanmış ve girmiştir bu aşkın ahengine.

Taş bir yakut olmuştur, su bir erguvan seli,
Mecnun Dünya bu aşkı çizen sevda pergeli.

Güneş sarı rengini atmış güle boyanmış,
Yıldızlar bu sevdayla kül olmak için yanmış.

Artık bahar ve kış yok, güzün de bu rengi var,
Yaz mevsimi özünde bu aşkın ahengi var.

Papatyalar, nergisler alev alev yanıyor,
Sanki yerler ve gökler bu renge boyanıyor.

Ah yüreğim sen nasıl bir aşka düştün böyle,
Kainat bu sevdayla baksana döndü güle.

Her varlık sana benzer sanki bir Kerem olmuş,
Kadehler ve fagfurlar bu kızıl renkle dolmuş.

Cennet bile adeta bu rengin aşığıdır,
Zira yüce Yaratan her şeyin maşuğudur.

Allah'ım bu ne sevda Cebrail bile alev,
Bu sevdanın rengiyle sanki tutuşmuş bir dev.

Belli ki bir zamanlar Âdem'den son Nebiye,
Bu şafak yangınıyla yaşanmış Allah diye.

Bence haşir ve mizan, hatta sır"at köprüsü,
Bu sevda gergefinde olur cennetin süsü.

Bu aşkı alma bizden yüce Allah'ım alma,
Ey kalbim, sen de asla bu aşktan uzak kalma.

Hakk'ın huzuruna çık bu sevdayla yanarak,
Lâl kesil sen huzurda bu renge boyanarak...