Aşk Akisleri Şiiri - Ahmet Yusuf Yılmaz

Lümpen suretlerle her gün karşılaşırım,
Ne kalbe bir ferah ne bir hayranlık gelir.
Zerafeti ise tek bir meleğe yakıştırırım,
Ne kalbe bir aman ne bir noksanlık gelir.

Hissiyatıma açık kapılar çalmadım mı sandın?
Sözde şiir kurtlarına yem atmadım mı sandın?
Teessüf ederim, aşkımdan sapmadım mı sandın?
Evet derim bu sanışlara, doğru söze ne denir?

Adalet temin ''ederse'' kendini maneviyat dünyasında;
Hakkı olan kazanır kalplerin atış yarışı esnasında.
Yeis içinde kıvranırım, ki ona aşk der şair bir şarkısında
Muhtemel ve ağlamaklı düşünceme yalnız ''etmez'' gelir.

Aşkımı yalnız bıraktım tıpkı o elbiseye benzer bir saygıyla,
Sanki hiç istememiş, çabasız, gamsız portreler çizdim kaygıyla.
Gönlüm de hiçbir an paylaşamadı o aydınlık kadını bir başkasıyla,
Hayır derim bu davranışlara, susup izlemek ne büyük acizliktir.

Kanıt aransa bende sevdama dair ve sürse soluklu bir tahkikat,
İzin almadan yardan; konuşulmaz laubali, şaka kaldırmaz hakikat.
O gözler üstümde değilken bakıveririm gizlice, suç işlerim fakat;
Ne hürmetkar ne hizmetkar bir cürümdür o, kalp sancısı gider gelir.

Beğenilmez olsun, yıllarca sürünsün cism-ü canım,
Ne farkeder görmüyorsa kalbin esas sahibi?
Çiçekler lafügüzaf kalır yanında sevda tonlarımın,
Ah ruhuma bir ışık yaksa kalbin esas sahibi.

Kısık ateşte biner dakika gönül, yalnız şiirlerle mecburi,
Gözlere bakıp dudakları dinlemek, lüzumsuz ve gayriihtiyari.
İşten değil tahammül etmek, sineye çekmek bu mesafeli hali,
Fakat hayır derim gözden ırak oluşlara, ne de olsa yine bir özlem gelir.