Aşk Adına Üzüldüm Şiiri - İzzet Yaylacı

Baharı geç kalmış bir yılın
Henüz başındayken
Daha doğmadan dökülen yaprakların
Yerine dönmesi kadar
Saçmaydı belki sence
Sana duyduğum kara sevda.
Ne el ele tutuşmak
Ne göz göze sevişmekti
Senden beklediğim
Aşk türküleri de duymak değildi dudaklarından
Hırçın akşamında bir bahar
Sabahlara kadar.
Yürümek kaldırımlarında şehrin şen şakrak
Yürümek kırlara doğru el ele tutuşarak
Böyle bir dileğim de olmadı senden.
Birleştirip kaderimizi sonsuza kadar
Beraber yaşayabilmek düşüncesi
Kaf Dağı kadar uzaktı benden
Çünkü sen gözlerimde yüreğimde benim
Ulaşılamayacak kadar kutsaldın
Sadece seninle aynı dünyada yaşamak
Benim yaşamam için yeterliydi.
Beklediğim;
Ilıkça bir tebessümün
Sıcak bir gülüşündü.
Ki bu gülüşünün karşılığında dünyada
Veremeyeceğim şeyim yoktu
Hatta canımı bile.
Ama sen bunu bile bana çok gördün
Bana değil ama herkese cömertçe güldün
Şimdi sana tek bedduam
“seni benden başkasına Allah
nasip etmesin” olacak.