Aşk'a Nazire Şiiri - Mehmet Uysal

Emri künden önce mührü vurulan,
Âlemleri sarmalayan sır benim.
Gönüllere fütursuzca kurulan,
Akıl ile anlaşılmaz zor benim.

Bülbülleri bir gül için ağlattım.
İbrahim’i ateşlerde dağlattım.
Irmakları Hû Hû diye çağlattım.
Kardelenin beklediği kar benim.

Hüdaî’ye ciğerleri sattırdım.
Kaygusuz’a kaftanını attırdım.
Balda zehir, zehirde bal tattırdım.
Türlü türlü marifetim var benim.

Galip iken mağlup ettim kâfiri.
Ayan iken batın ettim zahiri.
Handan iken candan ettim Tahir’i.
Tuzağımdan kaçabilmek zor benim.

Şu dünyada su dökülmez elime.
Himmet bezini kuşandım belime.
Çölleri aştırdım Sultan Selim’e.
Hallacı’nın kavrulduğu kor benim.

Züleyha’ya zindan ettim sarayı.
Muhammed’e umman ettim Hira’yı.
Tûr Dağı’nda yakın ettim arayı.
Yusuf’un gömleğindeki fer benim.

Mevlânâ’ya Mesnevi’yi yazdırdım.
Yesevî’ye dergâhını kazdırdım.
Zaman geldi nefisleri azdırdım.
Yaradan’dan hüner benim, şer benim.

Benim için halk edildi ins ü cân.
Benim için başlatıldı ilk isyan.
İsmail’e gönderilen o kurban,
Medine’den ışıldayan nur benim.

Desensizim; rengim de yok, çizgim de.
Nedensizim; ilmim de yok, fikrim de.
Söylerseniz üç harf çıkar zikrimde.
Aşiyanım şu kalp denen yer benim.

Benim isimim aşk!