Ne gece uyursun, ne de gündüz
Ne aşk uyur ne de su
Ateşi bastık yüreğimize, kan gibi koksa da orman
Biz yine yürüdük, yürüdük
Dağlar dinledi biz ağladık
Gökyüzü sustu biz haykırdık
Yıldızlar kadar uzak gibi dursan da, gerçek bir sevgi damlası ile köle olacak ruhun var
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta