Aşk-13 Karabasan Şiiri - Mutlu Kahveci

Artık silmiş sinsi hayat seni sancağından,
Zorla zorba gücü yığmış ense köküne inan,
Dosta düşman bakar oldun hani saf yürek,
Kadavra nabzı atar olmuş yüzsüz ölüm sevdiğin.
Gri gördü gözler gece kuytusunda ağlar,
Eller umut için boşlukta iyi avuntu arar,
Anca hayat verir sana tane tane göz yaşı,
Mutlu olma yolunda, yazık, payına düşen kara acı.
Kati kural kem kulak dinlemez duymaz,
Ruhsuz riya bencil rakip hendeğin zoru,
Kervan başı keçi çeker günahın tesbih tanesi,
Yavşak ruhundan utanırsın, dilin söylemez-ki-.
Bunda bahtı bırak düşün dölün özüne bak,
Alın yazın ellerinde lakin sonun kara toprak
Çare çizgi dışına çıkmaz, beyaz kaçılmaz kefenin,
İstemezsen hiçbir yol huzura varamaz.
Gönlün gülü sevdi diye gül yosmalıktan çıkar mı?
Dokuz dulla evlensende aşk bedende azar mı?
Eğer sıyrılmazsa yürek kirli bencilinden,
Hayat sonu bulut olsa, güzel uçurumda kalmaz mı?
Yeşil yaprak cinsel örtüydü yani geçmişte,
Adem ile havvadan beri bilinir elbise,
Üryan olsa senle gece sokulsan yatağıma,
Tahta kurdu tırnağı kokar kuytun nafile.
Sırtın sırat altın ateş olsada dokunmam,
Bülbül olsan gonca gülü bir kez olsun açmam,
Küskün korku utanç olduğu anda gözünde,
Kor ateş olsa bakışın zemheride ısınmam.
Sanma sözüm sana korktuğum karabasan,
Kara gölgem varsın ölüm olsun güneşinden kaçmam,
Kıvrılıp cenin gibi son uykum olacaksa bu,
Karabasanımda da ararım mutluluğu acı olsa da sonu.