Aşk insan tanımadığı yabancı olduğu bir dünyaya sürüklüyor
sürüklediği gibi de iza ve cefa çektiriyor
İnsan oğlu aşkı tatmak zorunda
aşk olmadan yaşamanın tadını dünyanın acısını bilmez
İnsanı insan yapan o o alemin ne kadar gerçek
ve acımasız olduğunu görmeli
bizi yaşatan içimizi sevnce boğan o o gizli aşk tır.
odur kor ateşleri yakan odur kor ateşleri söndüren
Nasıl ağaç yazın kendini yeniliyorsa
kışında nasıl kuru bir dal olarak kalıyorsa
İnsan oğlu da bazen aşkı tatığı zaman kendini yeniliyorsa
hüzne uğradığı zamanda kuru bir daldan farkı kalmıyor
Öyle güçlü bir şey dir ki o gizli büyücü
hem yüceltiyor hem yok ediyor
büyüyü yani aşkın karşısında durmasının
onu yenmesinin kimsenin gücü yetmez.
Kayıt Tarihi : 1.6.2007 07:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1998 gece saat 00.00
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!