Bu bendeki hiçbir kalıba sığmayan aşırı duygusallık
Seven yüreklerin atışına
Bir köpeciğin hüzünlü bakışına
Hazırım her an volkan gibi patlayıp ağlamaya
Tutkunluğum şiire hastalık alameti
Yazarım, okurum duygulanırım gözlerim dolar
İçim daralır, sesim karalır
Ruh halim babamdan kalan miras bana
Bazen beni izleyişini yakalardım
Gözleri sis perdelerinin arkasında,
Kirpiklerinde yaşlar parlardı.
Enstrümanların bastığı notalar, müzik
Boğazımda hıçkırıktır kutsal kitapların ilahileri
Trenlerin ahlar, oflarla garlardan çıkışı
Vagonlar dolusu ayrılıklar, yalnızlıklar
Solgun yüzlerde dertler, kederler, kahırlar
Çelik raylara dökülen sessiz ağıtlar, beddualar, dualar
Beynimi uyuşturan duygu patlamaları
Kayboluyorum garların kasvetli salonlarında
Benim için çarpan bir kalp arıyorum.
Acısı süzülüyor yanaklarımdan
Gece ve yokluğun uykularda
Tavanda tahtaları sayıyorum
Sağ yanım boş, sol yanım boş
Orta da ben kendimleyim.
Dinmez ER / Çeşme / 2015. 05. 30 /
Dinmez ErKayıt Tarihi : 30.5.2015 23:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yani adam. Hatta adam gibi adam diyoruz...
Ağlamak da gülmek kadar, öfkelenmekte sükunet kadar insanî olan bir şeydir zira. Bana göre insanı olmayan tek edim ise riyakârlıktır.
Yalan ve Riyadan Allah hepimizi emin eylesin. ..
Sizi ve eserinizi içtenlikle kutlarım Sayın Dinmez ER.
Saygılar sunuyorum.
Tam ortadan geçer kırık arzular,
Birleşir kavşak noktasında
Sükut-u hayal...
der gibiydi şiir. Kutlarım Dinmez bey... Nicelerine...
TÜM YORUMLAR (2)