bu aralar beni arayanlar suskunluğuma misafir olmuşken buluyor
soğuk musalla taşları kadar sessizim
tüm konulara küs
gemileri yalnızca kendime yol aldırıyorum
hepsini de kara sularıma ulaştırmadan batırıyorum
ben dipsizliğinde boğulmuşum yar
basit bir geminin hesabını yapmıyorum
içime attıklarım hiç bir merhemin deva olamayacağı yaralar olmuş
kime neyi nasıl ispatlarım bilmiyorum
./..Bana git diyen,benden aziz bildiğim yanım..!
Yokluğumda mutlu olacaksan,
Gitmek bir ömür boynumun borcu olsun..! !
Lakin kadrini kıymetini bilmezler de seni üzerlerse
Ya senin için ölmeye hazır bu fani
Gittiği yerlerden yetişemezse...? .../.
yine de çok istersen giderim
hangi karanlıklara güneştir diye düşünmem
yüreğimde kopan fırtınaları kimseciklere hissettirmem
içimdeki yangınları daha bir körüklerim
koca bir çınarın çıra gibi yandığını belli etmem
gülüşlerim biter,ömrüm tükenir,sevdamdan zırnık eksilmez
günde üç öğün hasretini içerim
aşırı dozda sen yüklenmişim diye kimsecikler cenazeme gelmez
Kayıt Tarihi : 19.11.2015 10:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
DÜŞÜNCESİZ PRENS
