Asır Şiiri - Safa Kutlu

Sensizliğin eşiğindeyim,
Gecenin üçünde.
Üç çift sıfır dört
İki çift sıfır sekiz
Öyle bir yerdeyim ki her yanım hüzün,
Bir ben mutluyum;
O da yalancı oluşumdan.
Kucağımda bir yavru kedi,
Uyuyor şimdi.
Şömine başında seni bekliyoruz:
Ben, kedi birde gece…
Kedi uyuyor,
Gece karanlık,
Ben …
Beni boş ver sen kaç,
Kurtul bu şehirden.
Ben oyalarım yalnızlıkları,
Kargaları ve karbon monoksiti
Ki alışığım beklemeye ve oyalamaya…

Karanlıktan korkuyor alev,
Titrek
Zaten bir ben seviyorum
Şu karanlıkları
Birde gece kuşları.
Kargalar
Baykuşlar
Ve yarasalar…
Çoğu yalnızdır gece kuşlarının
Hiçbiri sevilmez,
Lanetlenmiştir pek çoğu
Taşlanır
Yuvası bozulur.
İşte ortak paydamız.
Tek farkımız;
Ben tutsağım bu şehre,
Sensizliğe
Onlarsa uçup gidiyor
Aneminde uçup gittiği yere…

Asırlar geçiyor böyle
Kedi sıkılıyor beklemekten
Gece sabaha kavuşuyor.
“Ne uzun gece” deme
“Asır”ın lügatimde karşılığı:
Sensiz geçen bir dakikadır...