Aşina Şiiri - Bilal Karaman

Hayali cemalinle sınanıyorum her gece
Kalbime nakş olan çehren
Sonsuzluğudur tutkunluğumun

Çağın aşklarına meydan okuyan sevmişliğim
Gülümseyen gözlerini
Enjekte ediyor damarlarıma
Seni soluyorum efkâr efkâr

Sana sesleniyorum Aşina
Dönersem eğer
Keskin kurşun alnımı delsin

Pembe bir mevsim başladı
Kumral saçlarına asılıyor gözbebeklerim
Sonra ellerin geliyor aklıma
Masmavi papatyalar sunuyor ellerin

Bizim için
Kör kuyular, çıkmaz sokaklar yok
Muhannet varlıklar bileklerini kestiler
Aşktan gayri her şey öldü

Uykusuz geceleri şafaklara bağlıyor
Yollarını beklemenin
Sabrını sarıyorum tabakamdan
Ne tavan halden anlıyor
Ne yastık ne yorgan

Resmini çizdiğim duvarlara Şiirler yazıyor
İçi boş kelimelerin harflerine taş bağlayıp
Karanlıklara atıyorum

Hasretinden her gülüşüm yarım
Her cümlem hüzünle bastırıyor acıyı
Susa susa beklemeye alışıyor
Seni dileniyorum
Ama umutla
Ama tutkuyla
Ama aşkla

Cennetten kovulacağımı
Düşlerime getirse de melekler
Susturma fişlenmemiş şiirlerimin
Titrek hallerini

Yasaklanmak
Gönül cinnetinin zindanıdır

Bozuk, hafif yaşamak ağır geliyor
Benim sevdiğim gibi sağlam
Ağır sev beni

Bilal KARAMAN