Aşina Şiiri - Nedim Uçar

Toprak kendine çeker insanı,
Direnmek boşuna.
Ölmekten başka nedir ki,
Gidip de gelemediğimiz ikinci yer,
Her şey aşina.

Bilmediğin bir akşam üstünde,
Gösteri son bulur.
Sözgelimi kaygılar başlar,
Alçaktan uçar kuşlar,
Giden kurtulur.

Bir yaprak daha düşer dalından,
Ama genç, ama yaşlı.
Ölüm sessizliğinde bir ağıt,
Beyaz karanlığın ötesinde,
Yalnızlık iki başlı.

Anımsatır geçmişin tazeliğini,
Küçük bir tebessüm.
Herkes bulunduğu yerde mutlu,
Sıra kimde belli değil,
Ben kendime küsüm.

Süzülür yüreğimin dalgası,
Umudun beyazından.
Özlemim derin bir nefesti benim,
Onu da bir türlü beceremedim,
Şikayetim kışın ayazından.